Sechs Marienlieder für Haus und Konzert

Maria, milde en machtig,
  vereerd bij God en mensch,
weest, Moeder, mij indachtig
  die mij te beteren wensch.
Ik heb mijn schoone dagen
  verroekloosd en verdaan;
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U voortaan.

Verleed was en verloren
  mijn voetstap en mijn hert,
langs ongebaande sporen,
  vol boosheid en vol smert;
bij nachten en bij dagen
  verzucht ik langs de baan;
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

Maria, mag 't geschieden
  alsdat gij, milde en goed,
mij wilt genade bieden,
  eer dat ik sterven moet?
Eilaas, ik dierf het wagen
  de wereld na te gaan,
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

 ... 

Maria, milde en machtig,
  ik bid U, en weêrziet,
uw schoonen name indachtig,
  mij, armen zondaar, niet;
de straffen wil ik dragen
  van 't gene ik heb misdaan,
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

o Maria, die daar staat,
gij zijt goed en ik ben kwaad:
wilt gij [mijne]1 arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, gij die weet
dat mijn [herte]2 u is besteed;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, die mij ziet,
gij hebt alles, ik heb niet;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, in uw schoot,
ligt mijn hert, van deugden bloot;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, overluid
spreek ik mijn beloften uit;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, in den strijd
toogt dat gij ons moeder zijt;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.

Maria, nooit geschonden,
Maria, nooit vereend
in schuld of schâ van zonden,
hoe komt het dat zi weent?
Komt allen, komt en ziet,
die weent en hebt verdriet,
en vraegt: O Maegd Maria,
veracht onz' klachten niet!

Zi sterft van niet te sterven
aen 't kruus met Hem, en tracht
vergifnis meê te werven
met Hem, voor ons geslacht!
Komt allen, komt en ziet etc.

Eens „Fiat“ sprak dar herte,
en 't bleef, deur al dien rouw,
deur al die zee van smerte,
dit woord en ons getrouw!
Komt allen, komt en ziet etc.

Omtrent het Kruus des Heeren,
Calvarie-Konigin,
o sterke Maegd vol eeren,
bliift ons een biistandin.
Komt allen, komt en ziet etc.

Ik voele alsdat mijn tong herleeft, viva,
[om dat]1 mijn hert weêr blijdschap heeft, viva;
het is Maria, [zuivere]2 Maagd,
die boven al mij wel behaagt:
Ave Maria!
 
De locht is als een groot casteel, viva,
bewoond door vogels vlugge en veel, viva;
de wolken liggen als een baan,
bedekt met duizend roozenblaân,
Viva Maria!
 
De vruchten rijpen goed en schoon, viva,
na langen arbeid valt de loon, viva;
wij werken geern, wij zingen klaar,
want blij zijn is een deugd, voorwaar,
Ave Maria!
 
Maria's kinderen, altemaal, viva,
wij doen gelijk de nachtegaal, viva:
van 's morgens vroeg, al voor den dag,
herhaalt hij voor die 't hooren mag:
Viva Maria!
 
Weest willekom, Gods Engel zoet, viva,
die onze Moeder hebt gegroet, viva,
en die ons daaglijks, menigmaal,
doet zeggen, in uwe eigen taal:
Ave Maria!
 
Lofweerde Maged, onbevlekt, viva,
tot mij uw milde hand uitstrekt, viva;
bevrijdt ons al, zoo kleen als groot,
van helsch gespuis en kwade dood.
Viva Maria!

  o Maria, onbevlekte,
[waarin]1 God het zaad [ontwekte]2,
dat den Boom des Levens wierd, 
dien men in Gods Kerke viert,
  [wilt ons, na dit ballingsleven,
  naast U, ruste en vrede geven!]3

  o Maria, Kind des Heeren, 
doet onz' kinders [zijn of leeren]4,
[worden 't gene alleene]5 ons al 
zalig maken kan en zal!
  wilt ons, enz.

O Maria, die vol zegen, 
hebt het heilig Kind gedragen,
help ons worden wijs en zoet 
zo ons herte wezen moet.

Och hoe schoone vaart gij daar,
[helderblanke]1 mane klaar,
hooge boven veld en wee,
[zwemmende]2 in een wolkenzee!
 
't Dunkt mij dat gij weet en ziet
al [dat]3 u beneên geschiedt;
ai, en wilde of wenschte ik kwaad,
'k wierd benauwd voor uw gelaat.
 
Leedt alwie goedwillig is
door dees wereldwildernis,
en verlicht hem langs de baan
daar ik uw schoon beeld zie staan.
 
Schoon, doch schoonder duizendmaal,
Onbevlekte, is uw gestraal:
[Gij]4, die zonne en sterre en maan
diepe doet in 't donker staan.