3 Chineesche liederen

De maan rijst op als een verliefde droomer
Om uit te rusten in het nachteblauw.
 
Een fijne windvleug kust den blanken spiegel
Van 't water, dat melodisch zich beweegt.
 
't Klinkt zoet wanneer twee dingen zich vereenen,
Die om zich te vereenen zijn geschapen.
 
Ach! wat bestemd was om zich te vereenen
Vereent zich zelden op de donkere aarde.

Ik nam mijn fluit van zuiver jade en zong,
Zong voor de menschen diep ontroerd mijn lied.
De menschen lachten, zij begrepen 't niet.
 
Daar hief ik smartvol naar den hemel op
Mijn fluit van jade en zong mijn eenzaam lied
De goden voor. En zie, de goden waren
Verblijd en dansten, in doorgloeide wolken,
Naar 't rythme van mijn eenzaam lied.
 
Nu zing ik ook mijn lied de menschen voor
Tot vreugde en nu begrijpen zij mij ook,
Speel ik het lied melodisch op mijn fluit,
Die is van jade.

De teedre lieve lenteregen weet
Wanneer het land naar hem verlangt. Hij nadert
En frisch nieuw leven bloeit er in zijn spoor.
 
Hij heeft den nacht gekozen voor zijn intreê.
Hij kwam in de armen van een warmen wind,
Bedropplend alles zacht met zoelen dauw.
 
De wolken lagen donker gisteravond
Boven den weg, die mij naar huis geleidde,
Eenzame lichten blonken op den stroom.
 
Nu, in den morgen, stralen alle velden.
De hemel lacht en zoete geur van bloemen
Welt welig uit den keizerlijken tuin.